Oostwaards!

Hallo iedereen!

Hoe gaat het met jullie allemaal? Hebben de Zeeuws-Vlamingen hun voetjes al gedroogd na de rampspoed en hebben alle overige Nederlanders hun traantjes al gedroogd na de ondergang van de Toppers? Wat een natte ellende! Gelukkig is het hier niet minder nattig dus ik doe lekker met jullie mee! Iedere ochtend verandert onze prachtige buitenwijk Eleveur in een ware slipperige modderpoel na een flink nachtje sproeisel uit de lucht. Gevolg is dat mijn benen niet alleen onder de rode muggenbeten zitten maar ook worden opgesierd door een aantal flinke oranje spetters en vegen van het opspattende modder op de motortaxis! Erg kunstig, haha! Maar buiten de buien om doet de zon ook goed haar best, dus rond de middag zijn we de slippartij van de ochtend alweer vergeten.

En tijdens die zonnige middagen heb ik hard gewerkt de afgelopen week; eigenlijk iedere dag was ik wel in de stad te vinden op zoek naar documenten of interessante gespreksstof. Je kunt het zo gek niet bedenken of ik ben er alweer geweest: muffige archieven, ongeordende bibliotheken, moderne gebouwen met rijke mannen, een Katholieke universiteit in een zeer romantische bergachtige omgeving, een ondergronds barretje, of de overvolle kerk op zondag tijdens het bijwonen van de mis van een oude Italiaanse priester...Kortom: veel afleiding en veel kijk en luister plezier.

Maar morgen komt er een einde aan alle hectiek van deze miljoenenstad. De luxe van uitslapen tot half 7 (of zelfs 7 uur op een luie zondag!), het aanschuiven aan een tafel met borden en bestek en op zijn minst 6 pannen met lekkers, een (bijna)constante aanvoer van stroom, een vervoer naar iedere hoek van de stad op ieder moment van de dag, zal ik weer een paar maanden moeten gaan missen. Morgen pak ik mijn 4 grote zakken bagage op en plant die op het dak van een busje dat mij als het goed is 's avonds in Bertoua aflevert. Als het goed is ja; door de hevige regenbuien af en toe blijkt de ongeasfalteerde weg hier en daar een aantal kleine gebreken te vertonen, waarbij alle passagiers vriendelijk worden gevraagd de bus te verlaten, hun eigen baan door de rode glibberige massa te waden, en hun overige krachten af en toe te spenderen aan het voortduwen van de vastzittende bus. Kortom, iets wat normaal al een slopende hobbelige reis van 8 uur is, zal nu toch een heus avontuur van op zijn minst 10 uur worden denk ik zo. Dat wordt dus vroeg uit de veren en bikkelen...

Maar goed, ik weet wat me te wachten staat in de 'provincie van de opkomende zon' zoals ze het Oosten hier noemen. Al meerdere malen ben ik gebeld door dorpelingen met de vraag waar ik toch bleef en alle nieuwtjes die hier uiteindelijk vanuit het dorp in de stad aankomen doen me terug verlangen naar alle lieve mensen en het 'echte' veldwerk! Dus ik begin de reis morgen met een grote glimlach op mijn gezicht (en zie dan wel wat daar van over is gebleven zo'n 12 uur later...haha!).

Weet niet zeker of ik morgen in Bertoua internet heb, maar anders zullen jullie weer even geduld moeten hebben; pas over een maandje ben ik dan weer wat langer in een stedelijk gebied denk ik zo. Maar geen nood, ik hoor dat het bereik in het dorp goed is, dus ben telefonisch bereikbaar. En als we het daar nu toch over hebben; dank jullie wel voor alle smsjes en belletjes zo nu en dan!!

Ik denk aan jullie en hoop dat het jullie allen goed gaat. Tot het volgende bericht vanuit een diep groen regenwoud!

Heel veel liefs,
Erica