Het zonnetje is weer terug!

Hai lieve allen,

Hoe gaat het ermee?? Ik lees allemaal opgewekte zomerse reisverslagen en activiteiten die me bijna reiskriebels zouden geven! Wat leuk dat jullie lekker van de vakanties aan het genieten zijn/gaan. Ik moet zeggen dat ik ook weer steeds meer een vakantiegevoel krijg: de zon is terug!!!!! Dat was wel erg noodzakelijk voor mij, want zo blauw van de kou als ik soms in Nederland kan zien, zo blauw liep ik ook hier rond te bibberen in de tropen! En een blauwe blanke hadden ze tot nu toe nog niet gezien in Ndemba I, haha! In een huis zonder plafond noch raam-invulling werd mijn blauwheid er 's nachts niet echt veel beter op. Maar het seizoen verandert gelukkig: in plaats van regendruppels zijn het nu zweetdruppels die naar beneden vallen (alleen wordt het probleem met de watervoorziening er nu dus niet minder op; juist op het moment dat een emmer koud water wonderen zou kunnen doen...) en mijn sproetjes zijn weer prominent aanwezig op het neusje! De mais en de noten zijn ondertussen gerijpt op het veld en worden geroosterd op de houtvuurtjes. Die zorgen ervoor dat mijn sleutelbeenderen alweer een stukje minder prominent aanwezig zijn ondertussen. En de muggen zijn ook weer terug. Mijn benen zijn dus weer ouderwets gebobbeld. Kortom: ook hier is het zomer!

Tel dit alles bij elkaar op en je krijgt het volgende avontuur: Erica zat gisteren op haar bed een interview te houden met haar informante. Ikke met de blote voetjes op de grond (het is immers warmpjes), fijn een verwantschapsboom aan het tekenen. Goed bezig dus. Totdat er opeens een dikke zwarte slang van onder mijn bed vandaan sidderde en langs mijn voet voorbij gleed. Mijn informante was de eerste die onze gladde gast ontdekte en begon te schreeuwen: Erica, een slang! We gaan dood!! We konden niet vluchten want mijn deur was dicht en er moest over de slang heengesprongen worden om die te openen. Dat leek ons toch niet zo'n goed idee toen onze gladjakker ook nog een keer als een cobra zijn kop omhoog hees...Brrr! Ik probeerde tegelijkertijd mijn gillende informante tot bedaren te brengen ('doe rustig, wacht maar even'. En mijn informantie die antwoordt: 'waar moet ik op wachten?? de dood???), een vluchtweg te verzinnen, mijn telefoon te manipuleren (geen bereik in mijn kamer, zul je altijd zien!) en de oprijzende slang in de gaten te houden! Toen die engerd inmiddels al tot de hoogte van mijn bureautje was gekomen en tussen mijn badschuim, olielamp en theekopje doorglibberde vond ik de moed om op mijn blote voetjes heel hard naar buiten te rennen en te schreeuwen dat er een slang in mijn kamer zat die op zijn minst mijn (nog steeds) gillende informante wilde vermorzelen! Haha! Mannen kwamen aangerend met grote machettes en begonnen terplekke te bediscussieren wie de held van de dag zou zijn ('Ik ben degene die de slang gaat doden', 'nee, ikke'!). Het leed was gelukkig snel geleden toen dode dier werd vol afgrijzen in de brousse werd gegooid. Conclusie: door de warmte waren de grassen rondom mijn huis verworden tot een weelderige rimboe waarin dit soort verrassingen kunnen ronddwalen. Tsja, en als je dan slaapt in een kamer met open ramen en zonder plafond, dan kun je niets anders verwachten dan dergelijke taferelen....Nou ja, maakt zo'n doorzon-woensdag wel weer een stukje spannender...Maar lag vannacht toch ietwat onrustig onder de klamboe..!

Schrik en onrust trof diezelfde informante en mij ook een aantal dagen daarvoor. Zij is de mevrouw die abortus wilde plegen met onder andere een teennagel en toen dat niet bleek te werken, besloot ze toch maar de zwangerschap te behouden. Prima. Ze wilde nu graag op zwangerschapscontrole en ik ging met haar mee. En hier is het zo dat iedere zwangere vrouw onderworpen wordt aan een AIDS-test. Zo ook 'mon amie'. Ik had haar van tevoren gevraagd of ze daar tegenop zag, maar goed gebekt als ze is wuifde ze het hele gebeuren weg. Helaas viel er echter niet veel meer weg te wuiven toen bleek dat ze seropositief was; iets wat ze totaal niet verwacht had! Ze werd in een hele draaimolen geplaatst en ik ben degene die hierin in mee mocht draaien...Vanochtend zijn we dus in alle vroegte hier in Bertoua gekomen om een bepaalde test (CD4, voor de insiders) te doen die aan zou tonen wat voor AIDS-behandeling ze zou krijgen (die overig gratis is hier in Kameroen). Nu blijkt dus dat die test de komende 7 maanden niet meer beschikbaar zal zijn en is ze zonder enig resultaat weer naar huis gestuurd. Beetje naar, zeker als je bedenkt dat DE HELE PROVINCIE (=groter dan Nederland) afhangt van dit ziekenhuis voor die specifieke test en er geen behandeling wordt begonnen zonder testresultaten..Vraag me dan toch af wat er gaat worden van al die virusdragende mensen die nu dagelijks ontdekt worden en aan behandeling toe zijn...

Goed, heb mijn informante dus zonder testresultaat weer op de bus gezet en blijf zelf een paar daagjes in Bertoua nu. Het werk op de velden, de dagelijkse vriendelijke begroetingen en de tranende ogen door het vuur van de houtvuurtjes maken even plaats voor interviews op het ministerie, nagefluit door hitsige mannen en watertanden bij Europese salades en yoghurt in de kleine restaurantjes van de vele Moslims hier. Weer even pas op de plaats en dan terug voor een laatste periode van hoogstens 3 weken in 'mijn' dorpje. Ongelooflijk, wat vliegt de tijd! Maar dat is maar goed ook, want ik zou maar zo alle verhalen vergeten die ik hier niet kan opschrijven, maar die ik wel heel graag aan jullie wil vertellen als ik weer terug in Nederland ben! Beter dus dat ik snel weer 'live' verslag kom doen daar, haha! Tot die tijd ben ik natuurlijk ook 'semi-live' via de telefoon te bereiken of online via chat of mail de komende dagen! Laat me vooral ook weten hoe jullie het maken en wat de laatste Hollandse nieuwtjes zijn, das altijd fijn om slangenavonturen of AIDS-uitslagen eventjes te vergeten... ;)

Heel veel groetjes en tot de volgende keer,

Erica