Oh ja...

Dag lieve mensen,

Na een flinke opkikkerd van 3 dagen salades, fruitcocktails, een kamer MET raaminvulling en plafond, en prachtige rustige zonsondergangen vanaf mijn balkonnetje, ben ik nu weer klaar voor mijn laatste periode in het dorp. En omdat ik daar veel vragen over kreeg in al jullie lieve mailtjes (dankjewel!), hier dus nog snel even een laatste berichtje voordat ik me ga wurmen in een overbeladen busje met geiten en zo nodig hele bankstellen op het dak....

Ik heb namelijk besloten mijn program te veranderen. Wilde eigenlijk in Buea (aan de andere kant van het land) een conferentie gaan volgen vanaf 10 augustus en dan meteen een weekendje palmbomen-strand meepikken, maar gezien de ontwikkelingen in mijn veld blijft dat helaas bij een mooie tropische droom. Ik wacht namelijk al 2 maanden lang op 2 van mijn belangrijkste informanten. De ene was de zus van de gestorven jongen met de enorm opgeblazen buik en verloor (heel tragisch) op dezelfde dag haar eerste man in een ander dorp, dus sinds al de tijd dat ik hier rondloop is ze alleen maar aan het reizen van marabout naar geneesheer en van begrafenis naar begrafenis. Maar als het goed is kan ik vanaf vandaag eindelijk met haar aan het werk. Zij verloor 5 van haar 9 kinderen en tijdens de laatste bevalling ook bijna haar leven, dus das een 'mooi' geval voor in mijn boek. Een andere informante vertrok naar haar nieuwe huwelijk in Yaounde op het moment dat ik aankwam, maar belde me gisteren dat ze het niet langer volhoudt: haar man had haar al een paar keer in het ziekenhuis geslagen en nu heeft ze ook nog eens ontdekt dat ze overtijd is, dus ze komt zo snel mogelijk naar het dorp om haar man te ontvluchten en samen met mij abortus te gaan plegen...Het blijft dus spannend tot op het laatste moment. En tja, die conferentie is ook maar weer lekker Afrikaans: tot op heden zijn thema en invulling nog niet bekend.. Dat laat ik dus maar schieten om in plaats daarvan mijn proefschrift uiteindelijk wél thema en invulling te kunnen geven. Dus: tot de 20e augustus zal ik nu in het dorp zijn en ga daarna in één keer door naar Yaoundé om nog een laatste weekje in deze miljoenenstad te vertoeven...

Dat betekent dat ik nog even lekker een dikke 3 weken omgeven zal worden door de kleine lieve Erikjes en Ericaatjes (en Sandraatje, want die leeft ook nog hoor mam!) voor wie ik zometeen even doeken ga kopen. Hier is het namelijk de traditie dat ik aan mijn naamgenootjes een doek geef waarmee hun moeder hen op de rug kan binden als ze naar het veld gaat. In ruil daarvoor krijg ik een levende kip of haan, die vervolgens door mijn kokkin mama Jacquette vol liefde gekild en gegrild wordt...Nou, daar heb ik wel wat centen voor over! Dus ik ga zo nog even de doekenmarkt op.
Omgeven zal ik ook worden door alle jongetjes die op dit moment besneden worden. Het lijkt wel hoogtij; deze grote operatie (zonder verdoving, met een scheermesje, en verband van bladeren) vindt vaak in de schoolvakantie plaats zodat de kleine mannen daarna weer fatsoenlijk in de schoolbanken kunnen zitten. Ze lopen nu heel zielig met gekleurde lange doeken om hun lijf gewikkeld maar zijn wel apetrots op hun overwinning...En ik geef ze geen ongelijk!
En natuurlijk wordt ik nu nog een tijde omgeven door mijn lieve familie en informanten. Wil voor hen een mooi afscheidsfeest organiseren voordat ik vertrek, om het hele dorp te bedanken voor hun gastvrijheid en onvoorwaardelijke medewerking! Zal me weer een heel festijn worden!!

Verslag volgt als ik daarna weer in Yaounde ben! Tot die tijd wens ik jullie nog een mooie zomer, fijne vakanties, en zonnige groetjes toe! En oh ja, die dikke knuffel kan er ook nog wel bij!
Eri