Obongjee na een maand bushbush!

Obongjee iedereen !!!

Hehe, eindelijk weer een berichtje van mij ! Na een maandje ondergedompeld te zijn in het dagelijkse wel en wee van de bushbush, heb ik besloten nu weer even een paar dagen bij te komen in de stad. Dat wil zeggen : hotelletje met warm water en airco (superdeluxe !!), even rust en afstand voor analyse van onderzoek en vooral : weer contact met de buitenwereld ! Maar laat ik beginnen bij het begin : een maand geleden, de aankomst in het dorp…

Dat gebeurde op 2 oktober, na een lange, hobbelige maar oh zo mooie rit naar het oosten des lands die 8 uur geduurd heeft. Bertoua bleek nog warmer en vochtiger dan Yaoundé, dus reden te meer om meteen naar het dorp te vertrekken. Eenmaal daar aangekomen bleek mijn woonstek niet wat ik van te voren gedacht had : in plaats van in het ziekenhuisje slaap ik nu in het grote huis van Sother, een eliteman die in Bertoua woont maar regelmatig terugkomt naar zijn dorp Ndemba I om daar de levensstandaard een beetje op te krikken met de weinige middelen die hij heeft. Zo had hij ook bedacht dat er maar een middelbare school in Ndemba I moest komen. Goed plan, maar geen gebouw voorhanden. Gevolg dus dat in zijn huis (lees : mijn woning) tevens een middelbare school gefabriceerd is !! Haha ! Iedere ochtend om 10 voor 7 moet ik centrale deur openen voor de leerlingen die het maar al te prachtig vinden dat er nu een ‘tangani’ (blanke) in hun school woont ! In de woonkamer van het huis zijn allemaal stoelen en banken geplaatst en er hangt een provisorisch schoolbord aan de muur. Supergrappig en mij is natuurlijk gevraagd om met mijn laptop wat lessen informatica te geven. Het zal me wat behelpen worden met mijn Franse woordenschat en mijn zeer beperkte technische kennis ( !!), maar ok. In ruil voor onderdak doen we dat wel, hihi ! En ik vind het wel gezellig, ben nooit echt helemaal alleen daar !

Op het moment van aankomst en installatie in mijn huis/school hoorde ik al kreten luiden. Dacht even dat het de blijdschap was omdat Erica weer in het dorp was gearriveerd, maar in tegendeel : een meisje tegenover mijn huis bleek te zijn overleden aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De rouwkreten kondigden haar dood aan. Kon dus meteen op dag 1 beginnen met mijn onderzoek en de rouwceremonie gaan bijwonen. Goede gelegenheid om iedereen in het dorp weer te begroeten. En oh wat een blijdschap (ondanks de gelegenheid van een begrafenis) om iedereen weer terug te zien, geweldig !! Het scheelt echt een hoop als je de mensen toch weer meteen in het Bobilis kunt begroeten, als je hun namen nog weet en als je je precies herinnert wie in welk hutje woont. Daar zijn de mensen apetrots op en het is voor mij ook echt weer als een thuiskomen !

Nou, het onderzoek ging dus vlotjes van start. Mijn oude informanten konden niet wachten om me weer mee te nemen naar hun veld en samen met mijn 100 kilo wegende mama Jacquette ben ik de eerste week ook op zoek gegaan naar een aantal zwangere vrouwen die me willen helpen met mijn onderzoek. Hartstikke leuk , sommigen hebben me aangeboden om bij hun bevalling aanwezig te zijn en ook alle traditionele vroedvrouwen hebben me beloofd me te laten roepen als een vrouw op bevallen staat.. Ben benieuwd ! Voorlopig kan ik even aan de slag met de vrouwen, weet niet waar ik eerst moet beginnen…

Maar goed , met alle medewerking van iedereen op zak is dus het dagelijkse antropologen-leventje ook weer in volle glorie : heb ondertussen alweer heel wat velden met de vrouwen bezocht (op het moment zijn we met de machette de velden aan het schoonmaken, zodat straks als het droge seizoen begint de noten kunnen worden geoogst en de maniok goed kan groeien), heb traditionele wijn (mbang mbang) gebrouwd, heb genoten van zowel de katholieke mis als de presbyteriaanse mis, heb traditionele boterboomolie (had er nog nooit van gehoord, maar mijn woordenboek zegt dat dat de vertaling is van ‘huile de karité’) uitgeknepen, heb al tientallen babies gewassen, op de markt vis zitten verkopen en minstens vijf broodjes aap gegeten. Kortom : Erica is weer helemaal terug !

Naast de alledaagse dingetjes zijn er ook wat evenementen in het dorp geweest, te beginnen bij de kindersterftes. In de eerste week is ook een jongetje van 7 maanden bij mijn buren overleden. Ondanks het triestige gebeuren is het superinteressant om te zien hoe zon begrafenis eraan toe gaat en wat voor rituelen zich er allemaal afspelen ! Op het moment is het allemaal nog heel ingewikkeld voor mij om te volgen wat er precies gebeurt (tevens omdat mijn bobilis nog niet helemaal optimaal is..), maar dat komt wel. Vervolgens heb ik afscheid moeten nemen van mijn grote trots : een babytje van 3 maanden dat ‘Erica van der Sijpt’ was genoemd. Een van mijn informanten had me altijd beloofd haar kind zo te noemen als ze nog eens een dochter zou baren en dat was dus vlak voor mijn aankomst in Kameroen gebeurd. Ikke helemaal trots ! Volgens de traditie moest ik nu een doek voor de moeder kopen en vis waarmee ze haar borsten en moedermelk zou reinigen in een traditionele saus (vraag me niet hoe…) . Dus ik heb dat netjes gedaan en we waren helemaal klaar om de geboorteacte te gaan tekenen, zodat ik, volgens de traditie, de haan die de familie mij moet geven, in ontvangst zou kunnen nemen. Maar het mocht niet baten : vorige week is Erica van der Sijpt gestorven. Oorzaak ? Uiteindelijk vastgesteld op hekserij. Eerst werd steeds gepraat over de traditionele ‘ziekte van de vis’ die het hoofd in tweeen zou doen scheuren, daarna vertelde een traditionele genezer dat de kaka van het kind omhoog steeg in haar buik, vervolgens was het de ziekte ‘ibi patji’ die gelanceerd zou worden door heksen, en daarna was het kind zelf een heks. Niets is zeker, alleen dat de vader en de moeder van het kind familie van elkaar waren (bleek later) en dat dat dus onherroepelijk ongeluk voor het kind met zich meebrengt …

Naast sterftes gelukkig ook vreugde. Zo is eergisteren een delegatie van de overheid het dorp komen bezoeken om allemaal materiaal voor op de velden te komen geven aan de vrouwenassociatie : machettes, bijlen, kruiwagens, de vrouwen kunnen weer aan de slag ! Veel muziek, veel gedans en veel blijdschap ! En dan mijn verjaardag gisteren. Allereerst : iedereen hartelijk bedankt voor de lieve kaartjes, smsjes en belletjes die ik heb ontvangen ! Goede aanvulling op het grote feest dat zich in het dorp afspeelde. Samen met mama Jacquette en twee vriendinnen de hele dag rond het vuur gezeten om vanallerlei lekker te brouwen (bananenchips, maniok-oliebollen, popcorn, geroosterde pindas) en de hangard op te fleuren met bloemen. En jeetje, wat zijn er veel mensen op het feest afgekomen !!! De mannen waren gewapend met 3 tamtams en de vrouwen hadden een paar slokken wijn op, dus je kunt je wel voorstellen hoe daar gedanst en gezongen werd ! Tja, dat is nou eens een goede inwijding van het 25e levensjaar…

Tjee, ik heb nog zoveel meer te vertellen, maar ga nu eerst maar eens even dit bericht de lucht in lanceren. Ik blijf voorlopig een dag of 4 hier in Bertoua, dus ben weer bereikbaar via mail en telefoon. Zal zo nu en dan nog wel een berichtje op deze site plaatsen (nu het nog kan). Voor de bellers en smsers onder ons : ik vernam gisteren van mijn vriendinnetjes dat zij mijn smsjes niet gehad zouden hebben. Hoop dat de rest gewoon wel mijn tekens van leven kan vernemen via sms ? (Ik snap er niks van ; hier zouden ze zeggen dat het hekserij is : waarom kan de een wel een sms ontvangen en komt er bij de ander niks aan ??? haha !) Normaal gezien moet dat gewoon gaan namelijk, al heb ik in mijn school/kamer geen bereik. Nou ja, weet in ieder geval dat ik ze wel de lucht in gelanceerd heb, en vooral ook dat ik elke dag aan jullie denk ! Bedankt ook voor de lieve brieven die ik net hier in Bertoua in ontvangst heb genomen ! Hoop jullie ook nog vaak via post en internet op de hoogte te kunnen houden. Belangrijkste voor nu is dat jullie weten dat het heel goed met me gaat, dat ik nog steeds vrolijk rondhuppel en dat het zonnetje me al flink heeft afgebrand en de moud-mouds (insekten die uit de grootste rivier van Kameroen, de Sanaga, totaan ons dorp 15km verderop komen gevlogen omdat de Sanaga door de vele regen uit de oevers is getreden) mijn benen helemaal lekgeprikt hebben, haha ! Hou jullie taai, dan doe ik dat ook !

Dikke kus,
Erica