Gelukkig nieuwjaar vanuit het Noorden!!

Hallo lieve mensen,

Vanuit Ngaoundéré wensen mijn vriendje Davy en ik jullie een geweldig 2008 toe, met veel ijskouwe sneeuw, Hollandse frietjes, Goudse kaas, rode tulpen en vetgemeste koeien! Kortom: een heel oergezellig Hollands jaar toegewenst! Voorlopig bevinden wij ons nog in een hele andere wereld, maar onze jaarwisseling was er echter niet minder om! Maar goed, laat ik bij het begin beginnen...en dat was nog in 2007.

Want ik heb eerst nog flink hard zitten werken en interviewen in 'het veld' (soms letterlijk) om maar op tijd alles af te ronden en echt met een heerlijk leeg vakantiehoofd op pad te gaan. Kerst was dus vrij druk met baggage pakken, laatste interviews houden en vooral: op het station van Belabo tot 3 uur 's nachts in de kou (tja, tegenwoordig is het flink bibberen tijdens de vroege en de late uurtjes..) op de trein zitten wachten. Maar goed, uiteindelijk stond ik prima op tijd (maar met enige wallen) op het vliegveld van Yaoundé Davy op te wachten. Die verscheen al bepakt en bezakt met een doos vol Hollands rantsoen en andere bestellingen die ik bij mams geplaatst had (mams, nogmaals bedankt; vooral voor de zonnenbrandcreme en de jam en honing waar we hier in het noorden al gretig gebruik van hebben gemaakt!). Je kunt je de blijheid van het weerzien dus wel voorstellen!! Haha!

Eerst hebben we twee nachtjes doorgebracht bij mijn vertrouwde familie in Yaoundé en dat was voor Dave al een hele ervaring: groot was de verbazing over het Kameroense taxisysteem, de drukte, de roepende mannen, de modderpoel in de wijk toen een waterkraan had gelekt, en de voedselgewoonten (hij kreeg vol trots door de familie een kippenhoofd aangeboden van een kip die we eerder al levend geslacht hadden zien worden en das toch moeilijk om te weigeren). Prachtig om de verbazing te herkennen waar ik 3 jaar geleden ook het land mee binnenkwam!

Daarna hebben we een binnenlandse vlucht genomen naar het noorden en zijn we in Garoua geland waar het tegen het avonduur slechts nog 37 graden was...Een andere wereld presenteerde zich: warm, droog, vrij plat landschap, vele moslims en moskeeen en een heel ander taaltje. Meteen maar doorgereisd naar Maroua, nog een stukkie noordelijker en van daaruit zijn we het Waza Logone National Park gaan bezoeken. Vanwege de reistijd kwamen we daar op de laatste dag van 2007 aan en dat was niet verkeerd: na eerst een dag in de jeep op zoek te zijn gegaan naar leeuwen, olifanten, giraffen, antilopes en pumba's (van timon en pumba) hebben we daarna in onze Afrikaanse ronde hut met strooien dak het flesje champagne opengeknald dat Dave had meegenomen. We hadden de olifanten ook uitgenodigd, maar die pasten niet in ons ronde hutje, dus toen hebben we het maar gezellig met zijn tweetjes gevierd. Erg speciaal!

De volgende ochtend om 6 uur uit de veren om nog een dag van de natuur te genieten en beestjes te spotten. Beetje brak, maar toch met onze dikke ogen nog wat leuke beesten kunnen spotten. De volgende dag nog eventjes naar de aapjes gezwaaid en toen met onze Privé chauffeur Moussa doorgereden naar Rhumsiki. Het landschap veranderde in een bergachtig terrassengebied met prachtige dorpjes en mooie vergezichten, maar de kinderen werden er niet minder brutaal op: overal werd de auto nagerend door hordes kinderen die alleen maar 'bonne année', bic, cadeaux, argent konden roepen en volgens Davy met de verkeerde kant van hun hand naar ons zwaaiden (lees: flink aan het bedelen waren). Erg heftig, overweldigend en uiteindelijk ook vervelend, maar gelukkig nam die vloedgolf een beetje af in Rhumsiki.

Daar hadden we geregeld dat we lekker de natuur in zouden trekken en dat hebben we geweten ook: samen met onze gids Koda hebben we te voet 75 kilometers door het ruige berglandschap afgelegd!!! Zelfs twee keer Nigeria doorkruisd, echt heel grappig. Minder grappig voelden onze voeten aan na de eerste dag van 35 kilometer in hoog looptempo, maar na enige rust in ons gastgezin (lees: twee ronde hutjes in de middle of nowhere met een ladderzatte chef du famille, een hele troep kinderen die gillend op de foto wilden, een enorm mooie zonsondergang vanaf de top van de berg, door de gids gekookte couscous met een kip-saté saus en een kampvuurtje onder sterrenhemel) konden we er wel weer tegen. Vol goede moed gingen we dan de volgende dag ook weer (op slippers, althans ikke dan, vanwege een flinke blaar op de hiel) verder met onze barre tocht! Prachtige landschappen doorkruisd en ontzettend genoten, maar enigszins stijfjes en vermoeid! Onze tweede overnachtingsplaats bevond zich in een soort paradijselijke vallei, omringd door hoge vulkaanbergen. Na ons eerst lekker gewassen te hebben tussen de koeien in een riviertje in de achtertuin, stond ons daarna een wilde nacht te wachten in een rond hutje, op de grond, tussen wat Davy dacht dat muizen en ratten waren, maar wat uiteindelijk de geiten om de hoek bleken te zijn. Afijn, weer niet zoveel geslapen, en toch ook weer een stukje stijver dan de vorige dag zijn we dan de derde dag aan de laatste kilometers van de tocht begonnen. Na aankomst terug in Rhumsiki hebben we het dorpje zelf nog even bezocht en ons daarna alleen maar tegoed gedaan aan koude cola (!!!) en het beetje stromende water dat we er konden vinden. Wat een luxe en wat een gave ervaring om een paar dagen echt helemaal de middle of nowhere in te trekken!

Gisteren dan toch maar weer de bewoonde wereld op gaan zoeken en ondertussen zijn we alweer in Ngaoundere beland. Niet zonder enige reisstress: gisteren van zo'n 16 uur onderweg geweest om hier uberhaupt aan te komen en op dit moment heeft onze trein richting dorp ook slechts 6 uur vertraging. Dat wordt dus pas vanacht vertrekken en dan verwachten we morgenochtend in Ndemba I aan te komen! Het zal mij benieuwen, want vanwege omstandigheden moest Davy even als mijn liefhebbende echtgenoot gepresenteerd worden en dat gaat in een dorp zoals Ndemba I natuurlijk niet zomaar: een schoonzoon moet op rituele wijze ontvangen en geeerd worden. Dus wij hebben de traditionele rode wijn hier al ingeslagen en Davy heeft het vooruitzicht om met minstens de halve populatie kippen uit het dorp terug naar Nederland te mogen keren. Haha!

Nou, dat verslag volgt later weer. Ik zie dat ik alweer veel te veel tetypt heb en onze internettijd is ook zo op dus laten we het hier maar even bij. Ik hoop dat het daar heel goed gaat met iedereen, dat jullie de feestdagen goed zijn doorgekomen en de kou nog steeds goed kunnen verdragen. Wij gaan nu snel onze baggage ophalen en de avond al wachtend op de trein doorbrengen. Ajuu!!

Dikke zoen aan iedereen,
Erica en Davy