Ben ik nog eventjes hoor!

Haai haai haai!

Hier nog een klein verrassingsberichtje voordat ik zometeen weer richting mijn oude vertrouwde stekkie vertrek. Ten eerste omdat er nog 1001 dingen te vertellen vallen die ik nog niet eerder verteld heb; ten tweede omdat ik van vele mensen dezelfde vragen krijg toegemaild, dus dan kan ik die allemaal in één keer tegelijk beantwoorden; en ten derde omdat het nu toch op zijn minst weer een maand gaat duren voordat jullie weer een teken van leven van me kunnen verwachten.

Want ik was haast vergeten te vertellen hoe mijn eerste informatica-les op school/in mijn huis is gegaan. Nou, dat was me één en al hilariteit! 46 brugklassertjes staarden me met grote ogen aan toen ik hen vroeg wat er nu eigenlijk verstaan werd onder ‘informatica’. Stilte. Moeilijke vraag. Maar deze stilte bij het ‘theoretische’ gedeelte van de les maakte snel plaats voor nóg grotere ogen, gillende kreten en dansende meisjes (kortom: chaos in de klas!) toen ik besloot maar even de daad bij het woord te voegen en mijn laptop te showen, inclusief alle foto’s, muziek en film-mogelijkheden die het technisch wonder in huis heeft. Kortom: er staat me een immense taak te wachten om deze kids wat technische trucjes bij te brengen, maar ik heb er wel zin in en de kinderen duidelijk ook. Beide partijen zijn trots: de kinderen roepen tegen alle andere dorpsgenootjes dat ‘jugli ha ane tangani’ (onze lerares is een blanke) en een jongen kwam later naar me toe om te zeggen dat hij wel ‘kon sterven van trots en blijdschap dat hij nu een computer had gezien’. Maar ook juffrouw Erica straalt van trots want zij wordt nu voor het eerst in haar leven ‘Madame’ genoemd en er wordt massaal voor haar opgestaan als ze de klas binnen komt gelopen. Daar kunnen de studentjes in Amsterdam nog wat van leren! Haha!

Verder heb ik zondag een bijzondere mis in Djangané bijgewoond. Het was het feest van ‘le roi Christ’ en dat werd uitbundig gevierd: de mis werd opgefleurd met dansende en zingende misdienaartjes en na de mis werd er een processie georganiseerd, waarbij de hele inhoud van de kerk in een grote rij al zingend en biddend naar het naburige dorpje Adiah liep. Aldaar werd de hele groep weer in een (véél kleiner) kerkje gestopt, waardoor de temperatuur erg hoog opliep, maar het volume van het gezang dan wel weer beter tot zijn recht kwam….Ondanks de hitte toch wel zó mooi dat ik er kippenvel van kreeg! Binnenkort kunnen we alweer naar de kerstmis gaan toeleven, das toch een beetje raar in de blakende zon, maar de mis zal er niet minder indrukwekkend om zijn…

Tja, en dan na kerstmis is het hops de nachttrein richting Yaoundé in, want dan zal hoog bezoek voor mij arriveren: d’n Ulsterse Dave zet voet op Kameroense bodem! Heerlijk, even vakantie en even weer plat Zeeuws kunnen praten. We zijn van plan om het uiterste noorden van Kameroen te gaan bezoeken, inclusief de mooie natuurparken, watervallen, vulkaanrotsen, traditionele culturen en alles wat het maar te bieden heeft. Dave, vergeet niet dat het daar tegen die tijd makkelijk 50 graden kan worden he, dus misschien is af en toe een zonnenbankje pakken in Amsterdam als voorbereiding geen slecht idee?

Nou, verslag van de aankomst, cultuur- en temperatuurshok van Davy volgt dus eind deze maand, samen met waarschijnlijk nog veel meer andere belevenissen die ik vanaf morgen weer in het dorp op ga doen. Ik sluit nu gauw even af met nog wat huishoudelijke berichten want ook het huishouden gaat hier in Kameroen gewoon door (met traditionele bezem, maar ik sta ervan versteld hoe schoon je de vloer daarmee kunt krijgen!):

- voor degenen die naar het hoe, wat en waar van mijn artikel gevraagd hebben: Deze zal verschijnen in de december-editie van het wetenschappelijke tijdschrift ‘Medische Antropologie’ dat in Amsterdam wordt uitgegeven. De titel is ‘Marginal motherhood: the ambiguous experience of pregnancy loss in Cameroon’ en het is heeeeeel interessant geworden! Ga maar mooi lezen dus tijdens de kerstvakantie!

-de brieven, kaartjes en pakketjes waarvan ik heb vernomen dat die onderweg zijn, heb ik helaas nog niet ontvangen….Misschien is het de gewoon traagheid van de Kameroense postduif, misschien is het de ietwat nieuwsgierige post-medewerker die de gewoonte heeft graag mijn enveloppen open te maken en eruit te grissen wat eventueel van pas kan komen, of misschien is het de niet-zo-aardige-mevrouw (ahum!) op het ministerie van gezondheid hier in Bertoua die mij gewoon het plezier niet gunt om post van jullie te ontvangen. Ik weet het niet, maar zal blijven zoeken en wie zoekt, die vindt! Een alternatief adres voor degenen die er hier geen vertrouwen meer in hebben is:

Erica van der Sijpt
s/c Ebanga Frederic
Autorité Aeronautique
BP 6998
Yaoundé
Cameroun

Lieve mensen, hou jullie taai. Geef sinterklaas een knuffel als je hem tegenkomt en succes met het voorbereiden, verorberen en uitbuiken van de kerstmaaltjes. Ik zal aan jullie denken. Maar ik ga nu snel mijn rantsoen inslaan op de markt hoor! Doei doei!

Liefs,
Erica