Laatste Loodjes!

Dag lieve mensen,

Eindelijk, eindelijk weer een berichtje van mij! Het heeft even geduurd, maar ik heb dan ook flink verscholen gezeten in het regenwoud de afgelopen maanden! Voordeel daarvan is dat ik niks heb meegekregen van de onrust en rellen in de Kameroense steden de afgelopen tijd. Zat flink ondergedoken, dus heb geen enkel schrammetje opgelopen! Nadeel is dat ik toch een tijd zonder stroom (electriciteitspalen verbrand door het vuur dat op de velden werd aangestoken aan het einde van het droge seizoen), computer en internet heb gezeten daar in Ndemba en jullie dus niet van tijd tot tijd kon bijpraten over alle dingen die ik toch weer heb meegemaakt!

Want dat waren er een hele hoop, dus hier even een greep uit het dagelijkse wel en wee van een antropologe, aan het einde van haar eerste veldwerkperiode:

Ik heb in de afgelopen twee maanden 3 bevallingen meegemaakt! Ik heb er even op moeten wachten, maar dan heb je ook wat: de eerste had complicaties waardoor de arts letterlijk OP de buik van de vrouw is gaan staan om het kind (uiteindelijk Davy genaamd, na het onvergetelijke bezoek van zijn Hollandse naamgenootje) eruit te persen; de tweede had nog ergere complicaties waardoor zowel moeder als kind bijna voor mijn ogen doodgingen. Na een lange reanimatie kwam het vastgeklemde kindje uiteindelijk weer tot leven, maar in deze blijdschap kreeg ik te horen dat mijn bevallende vriendin ook nog eens seropositief was en dat het kind direct behandeld moest worden om besmetting met het virus te voorkomen; de derde vond eergisteren plaats en heeft wel liefst twee dagen en twee nachten geduurd, maar omdat mevrouw de antropologe / bevallingsassistente daarvoor twee nachten slapeloos op een bamboebedje in de salon heeft doorgebracht, is door de familie besloten dat het kind de naam Erica krijgt toegewezen!

En dat maakt het gezinnetje zowat compleet: het dorp kent nu een Sandra, Davy, Erique en Erica en heeft ook een paar dagen van de kleine Ronny mogen genieten, maar die is vorige week helaas overleden.

Naast deze gevallen van leven en dood ook nog minder drastische, maar niet minder interessante evenementen meegemaakt. Zo was het vorige week bijvoorbeeld de internationale dag van de vrouw, dat hier in Kameroen uitbundig wordt gevierd door alle vrouwen uit het land, die allemaal in dezelfde jurk rondlopen. Dat maakte de optocht een fleurig geheel met heel wat gezang en gedans eromheen, maar juist toen Erica zich ook in de menigte wilde mengen, kwam het nieuws van...juist ja, alweer een sterftegeval in het dorp, zodat ik snel op de motor ben teruggesjeesd naar mijn uitvalsbasis.

Een ander uitstapje nam me mee naar een marabout in de buurt van Bertoua, die me werkelijk waar met een open mond en schuddend hoofd heeft weten te verbijsteren. Ik ben er met een vriendin heengegaan, die sinds een tijdje heel ziek is en daardoor ook een miskraam heeft gehad. Ze vermoedde dat de tweede vrouw van haar man erachter zat en dat deze haar via hekserij wilde doden. Dus moest er een marabout gepleegd worden. Omdat ze én mijn buurmeisje én mijn vriendin én mijn informante is, weet ik vrij veel van haar leven af. Maar die marabout wist nog véél meer dan ik! Eenmaal binnengekomen bij de marabout, begon deze ongevraagd allemaal feiten uit het leven van mijn vriendin op te noemen, waarbij ik me écht afvroeg hoe mevrouw de marabout dat toch allemaal kon weten. Ik ben er nog steeds niet achter, maar ben wel echt onder de indruk van haar zienskunsten! Zonder iets te vragen zei ze trouwens over mij dat ze 'zag' dat ik binnenkort een verre reis ga maken en dat deze goed zal verlopen. Altijd fijn om te weten. En wat mijn vriendin betreft? Die wordt inderdaad op mystieke aangevallen door haar co-vrouw en wordt nu behandeld met poeders en schorsen. En drie keer raden: haar koorts is nu volledig weg en ik heb haar achtergelaten op het moment dat ze sinds maanden weer de kracht had gevonden om naar het veld te gaan en eten te koken....

En zo liet ik nog vele andere mensen achter in het dorp waarvan ik hoop dat ik ze over een paar maandjes weer in vollge gezondheid zal aantreffen! Dat afscheid ging trouwens niet zonder brokken in de keel en tranen over de wangen, maar ondertussen ben ik toch ook wel weer heel blij met het kleine beetje luxe dat ik alweer gevonden heb bij de paters met wie ik gisteren naar Yaoundé ben komen reizen en bij mijn vertrouwde familie in 'quartier Eleveur'. Het cirkeltje is weer rond: Erica zit zoals in september weer op haar bureautje in de hoofdstad van het land, de eerste regenbuien zijn weer gevallen (wat betekent dat de vrouwen in het dorp nu druk bezig zijn met het zaaien van mais en noten en het vuur dat de stroomstoring veroorzaakte uiteindelijk weer geblust is) en internet is weer voorhanden! De laatste week hier ben ik dus weer digitaal bereikbaar voor iedereen die ik de afgelopen tijd een beetje verwaarloosd heb bij gebrek aan stroom en bereik in het Oosten des Lands.
En voor degenen die liever gewoon in levende lijve met me bij willen kletsen heb ik goed nieuws: nog even en dan kom ik de Nederlandse regen weer opzoeken hoor! Paasmaandag is de dag en das mooi gepland, want dan kan ik fijn nog wat paaseitjes meepikken! Maar tot die tijd ga ik nog even aan de maniok, makabo, ndole, noten en bakbananen, want die zal ik stiekem toch ook echt gaan missen straks!

Tot snel dus maar en hou jullie taai. Het aftellen is begonnen en dan kom ik snel in Nederland nog veeeeeeeeel meer verhalen vertellen!

Heel veel liefs,
Erica

ps: Iedereen ontzettend bedankt voor de verjaardags- en kerstkaartjes die ik laatst binnenkreeg! Beter laat dan nooit zal ik maar zeggen. En Heidi en aanverwanten: echt gigantisch bedankt voor de grote doos met kleren voor de kindjes uit het dorp!! Ze zien er allemaal prachtig uit en zijn zo trots als een pauw op hun kledingstuk uit La Hollande! Tja, heeft al heel wat krijsende geluiden op doen welmen wanneer mama de was wilde doen en de kindjes hun Hollandse pronkstuk moesten afgeven....haha!